Wielka pochwała należy się autorce za kreację świata - praca, jaką wykonała Shannon, aby stworzyć tak spójne i skomplikowane uniwersum, musiała być ogromna. Mamy tutaj do czynienia z dokładnym określeniem i zdefiniowaniem niezwykłej liczby magicznych zdolności i ich przedstawicieli, a także precyzyjną konstrukcją struktur władzy od najniższych do najwyższych szczebli. Spotkałam się z opiniami, że Czas Żniw to przykład przerostu formy nad treścią - osobiście się z tą tezą nie zgadzam. Świat przedstawiony owszem, jest skomplikowany, jednak odczuwa się to tylko podczas patrzenia na rozpiskę rodzajów jasnowidzów, która (może dość niefortunnie) umieszczona jest na samym początku książki. To może przerażać, jednak całkowicie niesłusznie - w trakcie lektury nie ma potrzeby dodatkowego "ogarniania" wiedzy, w świat przedstawiony wchodzimy naturalnie i w taki też sposób stopniowo poznajemy rzeczywistość, coraz sprawniej się w niej poruszając. Osobiście ani razu nie skorzystałam ze słowniczka czy wspomnianego drzewa jasnowidzów, bo podczas lektury takie wsparcie zwyczajnie nie było mi potrzebne.
Powieść bardzo dobrze wypada także pod względem fabularnym i społecznym. Jasne, jest w pewnym sensie wtórna, z resztą jak większość tekstów w obrębie tego gatunku, ma jednak w sobie indywidualny rys i mocny pazur, który przyciąga czytelnika i zatrzymuje go przy tekście na długie godziny. Historia jest spójna, interesując i dobrze poprowadzona, a przy tym bogata i odpowiednio pogmatwana. Autorka zaprasza nas do niebezpiecznego świata intryg na szczytach władzy i poza nimi. Bohaterowie są wyraziści, wielowymiarowi i podlegają wszelkim zmianom, niejednokrotnie zwodząc czytelnika co do swoich zamiarów. Wszystko razem wypada ciekawie i całkowicie naturalnie.
Koniecznie muszę wspomnieć jeszcze o jednej rzeczy - konstrukcji świata magicznego. Jako że zdarza mi się zajmować ezoteryką w sensie teoretycznym i praktycznym, uwrażliwiłam się na wszelkie wzmianki na ten temat; w Czasie Żniw znalazłam ich sporo i zawsze wzbudzały we mnie pozytywne emocje. Autorka nie zbudowała swojego świata od podstaw - do jego skonstruowania wykorzystała wiele już istniejących przekonań dotyczących natury ludzkiej duszy, klasyfikacji mocy czy też samych praktyk magicznych.
Muszę przyznać, że wiele z tego, co dotąd słyszałam na temat tej książki, okazało się prawdą. W pozytywnym tego stwierdzenia znaczeniu! Przede wszystkim mimo objętości i dość skomplikowanego pomysłu tekst jest niesamowicie lekki w odbiorze - strony przewracają się same, a akcja jest bardzo dobrze wyważona. Nie brak tu dynamicznych scen czy pewnych zwrotów akcji, które nie pozwalają nam się nudzić. Konstrukcja świata zachwyca, ale nie przytłacza - osobiście polecam odkrywanie go powoli i bez szczególnego napięcia, by móc całkowicie cieszyć się lekturą. Ja już nie mogę się doczekać poznania drugiego tomu!
