Jakub Ćwiek - "Kłamca 2,5. Machinomachia"

 "Nigdy nie wierz kłamcy" - to właśnie takimi słowami rozpoczyna się wstęp otwierający nową książkę Jakuba Ćwieka. I, jak sam autor wskazuje, faktycznie można odnieść wrażenie, że te słowa dotyczą właśnie jego - nie raz twierdził, że nie napisze kontynuacji cyklu o Lokim będącym cynglem na usługach aniołów. W pewien sposób słowa dotrzymał - Kłamca 2,5. Machinomachia to nie kolejny tom opowiadający dalszą historię, a jedynie luźny zbiór trzech opowiadań, umiejscowiony w okolicach drugiej części przygód Lokiego.

Pierwsza historia opowiada o indiańskim bóstwie, Kojocie, chcącym pomóc swojemu ludowi w odzyskaniu przynajmniej części z dawnej chwały.Opracowany przez niego spisek zostaje jednak odkryty przez działającego na zlecenie aniołów Lokiego. Druga historia ma nieco inny wydźwięk - Kłamca dość nieoczekiwanie zostaje swatem dla anioła stróża, który zakochał się w swojej niedawnej podopiecznej. Głównym elementem zbioru jest jednak tytułowa Machinomachia, zajmująca połowę objętości książki. To dość zabawna historia, bogata w liczne nawiązania popkulturowe, której główna oś fabularna kręci się wokół greckich bogów i ich nietypowych rozwiązań technologicznych, przy pomocy których chcą przeciwstawić się anielskim zastępom. Nie trzeba chyba dodawać, że Loki będzie miał niemały udział w tłumieniu "rebelii"...

Muszę przyznać, że poznanie nowych przygód Kłamcy przyniosło mi sporo frajdy. Opowiadania są zabawne, bogate w aluzje, potrafią też nieraz zaskoczyć czytelnika. Ale niestety, czegoś mi w nich brakowało. Pierwsze dwa teksty wydają się być w oderwaniu od wszystkich innych historii o Lokim, a jedynie między nimi istnieje pewne subtelne (i zarazem specyficzne) połączenie. Natomiast wobec Machinomachii mam nieco inny zarzut - rozmach opowiedzianej historii jest ogromny, ma ona wręcz globalne skutki. A ponieważ akcja dzieje się między drugim, a trzecim tomem serii, dziwnym może się teraz wydawać brak jakichkolwiek odniesień do Machinomachii w historiach, które wydarzyły się w dwóch ostatnich częściach cyklu. Wiem, czepiam się, ale po prostu coś takiego rzuca mi się w oczy.

Co ciekawe, Kłamca 2,5 nie jest produktem samodzielnym. Książka dostępna jest w sprzedaży tylko i wyłącznie w zestawie z grą karcianą opartą na serii książek Jakuba Ćwieka, Kłamcianką. Niektórym może się to wydać nieco nietypowym zagraniem, w końcu nie każdy czytelnik musi być entuzjastą nowoczesnych gier towarzyskich. Mimo to takie łączone wydanie jest w pełni usprawiedliwione - zbiór opowiadań jest niejako dodatkiem do gry karcianej, gdyby nie ona nowe historie nie ujrzałyby światła dziennego. Na szczęście mimo bycia bonusem do innego produktu Kłamca 2,5 jest całkowicie profesjonalnie wydany, a nie potraktowany po macoszemu. Ba! Nawet ogólna szata graficzna dopasowana jest do poprzednich książek o kłamcy pomimo faktu, że nowy zbiór jest publikacją innego niż dotychczas wydawcy. Jedyny minus to kwestia instrukcji do gry - została ona umieszczona na ostatnich stronach książki, przez co chcą gdzieś zabrać ze sobą Kłamciankę musimy także wziąć zbiór opowiadań. Niby na odwrocie pudełka jest skrócona wersja zasad, nie zawiera ona jednak wszystkich informacji przydatnych w rozgrywce.

Jeżeli jesteś fanem Lokiego i z chęcią poświęcisz chwilę na poznanie nowych przygód anielskiego cyngla - sięgnij po Kłamcę 2,5. Jeżeli nie jesteś fanem, ale po prostu podobały Ci się poprzednie tomy cyklu - też sięgnij. Jeżeli jednak nie znasz jeszcze wykreowanego przez Jakuba Ćwieka wizerunku boga kłamstw, nie zaczynaj od tej książki - lepiej zapoznaj się z wcześniejszymi historiami, a potem, jeśli Ci się one spodobają (a tak zapewne będzie!), sięgnij po tę publikację. Nie są to może najlepsze przygody Kłamcy, ale zdecydowanie są one warte uwagi i czasu poświęconego na ich przeczytanie.