Celaena jest już tylko o krok od zerwania z dotychczasowym życiem i rozpoczęcia nowego etapu. By wyrwać się z Rifthold ona i Sam przyjmują zlecenie, którego sam Arobynn by się nie podjął. Ryzyko jest ogromne, trudności pojawiają się jedna po drugiej, mimo to młodzi zabójcy są zdeterminowani, by osiągnąć cel. Czy cokolwiek może pójść nie tak, gdy sprawą zajmuje się najlepsza zabójczyni Adarlanu?
Czwarta, ostatnia nowelka, to zwieńczenie historii będącej prequelem cyklu o Celaenie Sardothien. Z pewnością nie ma sensu czytać tej opowieści bez znajomości poprzednich - tutaj otrzymujemy zakończenie praktycznie wszystkich prowadzonych wątków, więc bez wiedzy na ich temat można się pogubić. Zdecydowanie warto też czytać nowelki już po lekturze Szklanego tronu; prequel nierzadko odwołuje się do informacji, które były podawane w głównym cyklu, bądź też w pełni odsłania fakty w nich zasygnalizowane. Dodatkowo chyba łatwiej czytać tę historię wiedząc mniej więcej jak ona się skończy - takie przynajmniej były moje odczucia.
Sama historia, choć momentami przewidywalna, wypadła bardzo dobrze. Celaena wciąż jest porywcza i jej zachowanie bardziej pasowałoby do nowicjusza w fachu, niż do najlepszej zabójczyni, zdążyłem się już jednak do tego przyzwyczaić. Podobnie jak w poprzedniej nowelce, tak i tutaj więcej dowiedzieliśmy się o postaciach drugoplanowych, przy czym Arobynn okazał się być naprawdę dobrze napisaną postacią, w dodatku wszystko sugeruje, że pojawi się on kiedyś w głównym cyklu, na co czekam z niecierpliwością.
Zabójczyni i Imperium Adarlanu to część większej całości i to w takim kontekście należy oceniać tę pozycję. Czwarta nowelka z cyklu dokańcza i wyjaśnia wszystkie wątki rozwijane w poprzednich opowieściach i jednocześnie stanowi preludium do głównej historii. Jednocześnie nierzadko dostrzegałem sygnalizowanie rzeczy, które przewijały się w Szklanym tronie i z mojej perspektywy znajomość tej książki korzystnie wpłynęła na odbiór nowelek. Dla fanów serii to zdecydowanie pozycja obowiązkowa; dla całej reszty - moim zdaniem lepiej chyba zacząć od głównego cyklu, a potem dopiero sięgnąć po prequele.
